Målmedvitne lækjarar
I 1886, altså på Ivar Aasens tid, var det ei gryande interesse for landsmål i medisinsk fagspråk. Då vart heftet Anatomiske termini fra det norske landsmål publisert i Kristiania, som eit tillegg til Norsk Magazin for Lægevidenskaben (1). Som det heiter i føreordet: «Mange vil efter gjennemlæsningen af dette lille hefte vistnok ligesom forfatteren forbauses over landsmålets uanede rigdom på dette område og det omfang af anatomisk viden, som derved gir sig tilkjende.»
Det var denne språklege rikdomen dei tidlegaste medisinske målstrevarane ville syna fram og ta i bruk. Først ved å danna Medisinarmållaget Eir i 1934 for «fagleg arbeid og kameratsleg samvære» (2). Laget gav ut Norsk Medicinsk Ordliste i 1939 (2) og Rettleiing i journalskriving i 1956 (3).
Seinare vart målstrevet revitalisert gjennom Medisinsk Mållag, som vart skipa i 1972. Laget er ope for «alle som arbeider og studerer i det norske helsestellet» (4). Laget skal arbeida for å utvikla godt nynorsk medisinsk fagmål og sjå til at nynorsken får sitt rette rom i helseinstitusjonar av alle slag. I dag har laget rundt hundre medlemer.
For gode målfolk er det uråd å få døy i fred på nynorsk sidan den elektroniske dødsmeldinga berre finst på bokmål
Den mest profilerte av medlemene i Medisinsk Mållag har utan tvil vore Einfrid Perstølen (1917–2017). Sjølv kalla ho seg «den pågåande masekoppen». Ho var med på å skipa laget og var ei drivkraft bak utgjevinga av boka Medisinsk journalskriving: rettleiing og journaldøme nokre år seinare (5). Perstølen bidrog også til å få i gang arbeidet med Norsk medisinsk ordbok, som Audun Øyri (1926–2002) gav ut i 1988. Ordboka har førebels kome i ni utgåver, den siste i 2011 med Geir Sverre Braut og Dag Kristian Ellingsen som redaktørar (6).